Sonja Postema: “De overheid zaait desinformatie!”

In dit artikel deelt de Belgische wetenschapper en politiek filosoof Patrick Dewals een getuigenis van een dappere Nederlandse dame die heel wat te verduren kreeg, voordat ze met medicinale cannabis enige verlichting kende. Hopelijk zijn artsen en politici bereid om hun (voor)oordeel aangaande mediwiet te heroverwegen. Want mensen hebben recht op de hoogste gezondheidsstandaard, het zou artsen en politici sieren dit niet te verhinderen. 

Maak kennis met Sonja

Artsen en politici blijken hardhorig wanneer men de therapeutische effecten van medicinale cannabis (MC) opsomt. Toch zijn er heel wat getuigenissen van personen die zeer goede resultaten oogsten met medicinaal cannabisgebruik.

Sonja Postema is een achtendertig jarige dame uit Nijmegen. Van kindsbeen af kampte ze met ontwrichtingen van pols, knie of enkel. Dokters zagen in de herhaalde blessures geen systematische aandoening, waardoor ze haar telkens voor ieder ongeluk afzonderlijk behandelde. Het intensief turnen en jeugdige groeispurten werden als mogelijke schuldigen van de pijn en herhaaldelijke ontwrichtingen aangewezen.

Sonja Postema [Foto: Patrick Dewals]

Omdat de pijn al vlug niet meer te harden was, begon Sonja vanaf haar vijftiende chronisch pijnstillers te slikken. Aanvankelijk gebruikt ze diclofenac, een NSAID, maar al vlug moesten de artsen zwaarder geschut inzetten om de hel van het chronisch pijnlijden te verzachten. Daarbij kreeg ze niet alleen morfineachtigen maar ook anti-epileptica voorgeschoteld. “Zware troep waardoor je niet meer kan functioneren”, is haar oordeel hierover.

Arbeidsongeschikt

Tijdens het verouderen verslechterde haar toestand. In 2008, bij een bezoek aan de revalidatiearts, krijgt ze te horen dat er mogelijks meer aan de hand is, dan de dokters tot dan toe vermoedden. Haar extreme soepelheid blijkt niet alleen de vrucht van haar turnverleden wanneer men haar met Ehlers Danlos (type 3) diagnosticeerde. Een erfelijke aandoening dat zich door er een veralgemeende hypermobiliteit van spieren en gewrichten kenmerkt. Plots is duidelijk waarom Sonja’s gewrichten zo makkelijk uit de kom geraken, er steeds weer terugkomende spier- en gewrichtsontstekingen op volgen en verschillende soorten pijnen haar als een schaduw in het leven vergezellen.

Sonja maakte een opleiding Juridisch Openbaar Bestuur af, en werkte op de financiële administratie van een onderwijsopleiding. Nadat ze al bijna 2 jaar van het werk thuis was, werd ze zeven jaar geleden vanwege haar bindweefselaandoening volledig arbeidsongeschikt bevonden. In huis en voor korte uitjes probeert ze nog zoveel als mogelijk te lopen. Voor verdere verplaatsingen heeft ze een handbewogen rolstoel met een goede zit- en rugondersteuning. Hierop kan ze een elektrische aandrijving bevestigen die ze gebruikt om grotere afstanden te overbruggen.

Van pillendieet naar mediwiet

Tot tweeënhalf jaar geleden gebruikte ze zaldiar tegen pijn, amitriptyline een antidepressivum dat men eveneens bij chronische zenuwpijn inzet en meloxicam een niet-steroïdale ontstekkingsremmer. Een pillendieet dat toen al niet langer afdoende werkte tegen de pijn, voor ernstige constipatie zorgde, Sonja als persoon afvlakte, emotieloos achterliet en de poort naar zwartgalligheid wagenwijd opende. Het was de periode dat Sonja met migraine, waarschijnlijk afkomstig van de hoge spiertonus in haar nekspieren die op de nekwervels inwerkte, af te rekenen krijgt.

Haar huisarts schreef haar er sumatriptan (standaard migrainemedicijn) voor voor. Toen dit niet hielp schreef de ter hulp geroepen neuroloog propranolol, een bétablokker die op hypertensie inspeelt en men bij migraine gebruikt, voor. Maar dit middel zorgde voor een nog snellere afdaling richting depressieput. Sonja herkende zichzelf niet meer. De Nijmeegse had het zo wat gehad met de reguliere medicijnen en hun ongewenste neveneffecten. De toestroom van steeds weer nieuwe medicijnen leek enigszins op het dwangdieet van de gans die foie gras moet leveren, gecombineerd met een proefkonijnschap voor de farma industrie. Voor Sonja was de maat vol. Ze ging op zoek naar iets anders.

Op internet las ze over de pijnverminderende effecten van cannabis. Cannabis gaan gebruiken was niet onmiddellijk een makkelijke keuze voor Sonja. Maar na wat wikken en wegen, besloot ze haar stoute schoenen aan te trekken en het er op te wagen. Eerst plaatste ze een oproep op een forum om het knipsel van iemands cannabisoogst te kunnen krijgen. Hiermee zou ze zelf wietolie gaan maken, besloot ze. Maar wat later kreeg ze informatie over Suver Nuver, waarna ze een proefkit wietolie bestelde.

Vrij van medicijnen

Weg met die pillen! Na 6 maanden afbouwen was Sonja vrij van alle medicijnen en gebruikte ze alleen nog wietolie van Suver Nuver. [Foto: shutterstock/Mila Supinskaya Glashchenko]

Al vanaf de eerste dagen voelde ze dat de basisolie haar hielp om de pijn te verzachten en de spierspanning te verminderen. Het voelde als een hemelse verlichting. Hoewel ze eerst haar reguliere medicijnen nog naast de olie gebruikte, voelde ze na een tweetal weken dat ze wellicht haar reguliere medicijnen kon afbouwen. En beetje bij beetje deed ze dit ook. Tot ze ongeveer zes maanden later helemaal met haar medicijnen stopte.

Vandaag neemt ze de sterkste wietolie van het Suver Nuver assortiment. Alleen wanneer haar slijmbeurs ontsteekt, neemt ze nog een regulier medicijn, naproxen, om dit op te lossen.

Ondertussen neemt ze de wietolie al tweeënhalf jaar. De pijn geselt haar nog maar op een aanvaardbaar niveau, één waarbij Sonja kan functioneren. Hierdoor voelt ze zich veel prettiger in haar vel. Ze is actief in het maatschappelijk leven betrokken. Ze zet zich in voor een lokale politieke partij, Sociaal Groesbeek, en helpt verenigingen en particulieren met juridische ondersteuning.

Op de sociale media zit ze op verschillende fora aangaande Ehlers Danlos. Hier probeert ze haar lotgenoten te vertellen dat er een alternatief voor de zware opiatenmedicatie is om de pijn onder controle te krijgen, en dit met veel minder neveneffecten. Tijdens het informatieproces merkte Sonja meermaals hoe slecht veel mensen over cannabis geïnformeerd zijn. Net als zij in eerste instantie was trouwens.

“Ik denk in elk geval helder en functioneer nu beter dan ooit”

“Veel denken dat ze stoned zullen rondlopen en niks meer zullen kunnen uitvoeren. Daarnaast zit de verslavingsangst er diep ingeramd. Of mensen denken dat cannabis je denkvermogen zo erg zal beïnvloeden dat je niet normaal meer kan functioneren. Maar dit alles is niet aan de orde. Ik denk in elk geval helder en functioneer nu beter dan ooit.”

Eed om mensen te helpen

Ze is verbouwereerd omdat volgens haar de Nederlandse overheid door desinformatie, het steeds maar herhalen van stereotiepe beelden van onderuitgezakte cannabisblowers, te spuien ervoor zorgt dat de publieke opinie en de medische wereld nonsens te horen krijgen.

De conservatieve neuroloog ruilde ze in voor een huisarts die aanvankelijk sceptisch was ten aanzien van MC, maar later interesse toonde en extra informatie vroeg. Ze schrijft Sonja de noodzakelijke Schengenverklaring voor, waardoor ze met MC in het buitenland op reis kan. Maar de recente oproep van het Nederlandse huisartsengenootschap aan de artsen, om niet langer MC voor te schrijven, zorgt voor het nodige ongemak bij Sonja. Zou haar arts bij de volgende vakantie naar Griekenland het document en de MC nog wel mogen voorschrijven?

Ze hoopt van wel natuurlijk en blijft bovenal strijdlustig: “Het wordt stilletjesaan crimineel hoe het huisartsengenootschap de patiënt aan zijn lot overlaat. Misschien moet ik maar eens mijn belevenissen over wat MC voor mij doet aan het genootschap vertellen. Terloops zal ik er hen eveneens aan herinneren dat ze een eed hebben afgelegd om de mensen te helpen, niet de farmaceuten!”.

Tot slot, en voor de volledigheid, geven we nog mee dat Sonja drie à vier keer per dag drie druppels van de sterke olie neemt. Daarnaast schafte ze zich een e-pen, vaporizer, met een hoog THC gehalte aan om de acute pijnmomenten te verlichten. Normaal gezien is ze bij de inname van haar gebruikelijke dosis olie niet stoned.

Ze heeft bij het hervullen van haar druppelflesje, omdat er dan een paar druppels dreigden te ontsnappen, wel eens een (ontsnappende) druppel teveel genomen: “Dan is het zaak om wat suiker binnen te krijgen en rustig te gaan liggen, dan trekt het rare gevoel weer weg. Stoned zijn, kan ik het eigenlijk niet noemen.”.