De Nederlandse overheid maakt zich al jaren belachelijk met hun wietbeleid. Vorige week werd op medicinaal vlak zelfs een nieuw dieptepunt bereikt. Terwijl de politie vijftien jonge wietplanten uit de tuin van pijnpatiënt René Barendse trok, besloot een rechter dat de planten van een andere patiënt mogen blijven. Bijna gelijktijdig meldde de staat een tweede legale wietkweker te werven. Snapt u het nog?
René Barendse kweekt wiet om de chronische pijn in zijn rug en benen te bestrijden. Dit doet hij omdat wiet uit de apotheek of coffeeshop onvoldoende werkt. Bovendien is mediwiet op recept onbetaalbaar, omdat zorgverzekeringen het niet meer vergoeden.
Voor Barendse zijn wietplanten dus een primaire levensbehoefte. Daar maakt hij geen geheim van. Hij kweekt zelfs het liefst met toestemming van de gemeente. En omdat rechters in toenemende mate uitspraken doen in het voordeel van patiënten die mediwiet kweken, wilde hij die toestemming middels een rechtszaak verkrijgen.
René kort voor de zitting in december 2018. Foto: René Barendse / Facebook
Geen uitzondering voor Barenendse
Barendse wil bovendien graag een einde maken aan de verdeeldheid en het gebrek aan een rechtlijnig beleid. Het momentum was goed, want steeds vaker oordelen rechters dat patiënten hun kweekactiviteiten mogen voortzetten.
Een bekende zaak is die van hiv-patiënt Rudolf Hillebrand. In 2016 besloot de rechter dan hij zijn huis in Amsterdam niet uit hoeft, terwijl Hillebrand daar medicinale wiet kweekte. Ook Marjon Fisher mag thuis wiet kweken. De gemeente Tilburg staat de kweek van mediwiet zelfs toe voor al haar inwoners, mits dat onder bepaalde omstandigheden gebeurt. Iets dat Fisher ook voor elkaar wil krijgen in haar gemeente.
Voor Barendse pakte het anders uit. Eind vorig jaar bepaalde een rechter dat hij geen wiet mag kweken. Gebeurt het toch, dan worden de planten geruimd. “En dat is nu gebeurd”, verklaart het Openbaar Ministerie.
Barendse is verbaasd: “Er loopt nog een hoger beroepszaak en iedereen weet dat ik nog steeds wiet kweek en gebruik”.
Dat beroep werd ingediend omdat de gewenste duidelijkheid uitbleef. De ene patiënt wordt geschoffeerd terwijl anderen van de rechter toestemming krijgen; iets waar een einde moet komen, vindt Barendse. En velen met hem.
Met twee maten meten
Het verhaal wordt merkwaardiger. De officier van justitie die opdracht gaf voor de ontruiming bij Barendse, had twee uur daarvoor een vergelijkbare zaak verloren. Dit betrof de zaak van Jeffrey Kemper die kweekt omdat wiet uit de apotheek niet helpt bij zijn autisme. Hier besloot de rechter dan Kempers planten wél mochten blijven staan.
Het OM ontkent dat er een verband is tussen beide zaken. Toch zijn de overeenkomsten groot. Zowel Kemper als Barendse hebben een zaak lopen, die zal uitwijzen of de Opiumwet voor hen moet gelden, of niet. Er is in beide gevallen nog geen beslissing van de rechter. Kemper startte, in afwachting van de uitspraak, een civiele procedure om te voorkomen dat zijn planten worden geruimd. De rechter oordeelde in zijn voordeel; geen ruiming.
Waarom werden de planten van Barendse, die ook in afwachting is van een uitspraak, dan wel geruimd?
Overheid meet zelfs met drie maten
Bijna gelijktijdig kondigde de Nederlandse staat aan te gaan werven voor een tweede legale wietkweker. Momenteel mag alleen Bedrocan in opdracht van de overheid wiet kweken. Die wiet levert Bedrocan aan het Bureau voor Medicinale Cannabis (BMC). Deze overheidsinstantie verstrekt de helft vervolgens aan apotheken en ziekenhuizen. De andere helft is voor export naar onder meer Italië, Duitsland en Polen.
(tekst gaat verder onder foto)
De overheid ziet wel brood in de internationale vraag naar mediwiet en voert de export op. Patiënten die wiet kweken worden daarentegen geschoffeerd. [Foto: AlexLMX]
Opmerkelijk hierbij is dat minister-president Rutte wiet “troep” noemt. En het Nederlandse Huisartsen Genootschap
raadt huisartsen af om mediwiet voor te schrijven. Bovendien concludeerde Nieuwsuur, vorig jaar september, dat Nederlandse staatswiet
al 15 jaar “slecht en duur is”. Een conclusie die overigens geheel in lijn ligt met die van patiënten en experts die Mediwietsite spreekt. Patiënten voelen zich namelijk al jaren in de kou staan omdat de overheid hen, en de heilzame werking van medicinale wiet, niet serieus neemt. Waarom zou diezelfde overheid dan toch de productie opschroeven?
De Nederlandse overheid staat wiet kweken toe om er zelf aan te verdienen. Maar een Nederlandse pijnpatiënt die wiet kweekt, mag dat niet.
Omdat er goed geld te verdienen is met de export naar landen die hun patiënten wél serieus nemen, natuurlijk. De export moet groeien. Sterker nog, naast deze min of meer officiele weg, worden zelfs enkele dubieuze wegen bewandelt om de export verder te verhogen.
Kortom, de Nederlandse overheid staat wiet kweken toe om er zelf aan te verdienen. Maar een Nederlandse chronische pijnpatiënt die wiet kweekt voor zijn kwaliteit van leven, mag dat niet.
Als u de logica en redelijkheid snapt, horen we het graag.
[Openingsfoto: Shutterstock/RoschetzkyProductions]