Dagboek van een wietzaadje #2 Omgevallen wietplant

Vorige week maakten we voor het eerst kennis met Hollands Hope. Een wietzaadje dat intussen is uitgegroeid tot plant. In dit tweede deel van haar dagboek lezen we hoe zij en haar zusterplanten groeien en hoe er één een heftige valpartij te verduren krijgt.

Afscheid

10 mei 2017 – Het is nog steeds rustig bij de Friese zusjes. Ze zullen het wel nodig hebben. De rest van mijn zusjes en ik groeien lekker door, al duurt het nog wel een hele tijd voordat we eindelijk groot en sterk zijn. Helaas hebben we vandaag afscheid genomen van Kush.

Onze verzorger heeft alles geprobeerd om haar een mooi leven te geven, maar ik denk dat ze te zwak was om uit haar schulp te komen. Uiteindelijk heeft hij haar in de tuin begraven. Wie weet is dat hetgeen wat ze nodig had en anders moeten we het accepteren dat ze gewoonweg niet sterk genoeg was. Het schijnt nooit zonder reden te zijn dat iets niet groeit. In ieder geval gaan we ons nu concentreren op ons eigen groei en genieten we van elkaar.

Buitenspelen

11 mei 2017 – Wat een heerlijke dag vandaag. Dew had het wel een beetje gehad in het donker en liet haar koppie zien vanmorgen. Daarna zijn we naar buiten gebracht om te genieten van de lekkere temperatuur en de zon die zich regelmatig liet zien. Duck is er nog niet, wellicht dat ze in de loop van de dag haar gezicht laat zien, of anders morgen. Het kan toch niet dat ze zomaar onder het deken van aarde blijft liggen omdat ze het daar zo naar haar zin in heeft?

Hollands Hope ziet om zich heen haar zussen steeds sneller groeien. Straks wordt ze nog ingehaald!

In de avond zijn we weer naar binnen gehaald en is er een mooie spaarlamp neergezet waar we met z’n allen omheen staan als het buiten donkerder wordt. Tenslotte willen we nog lang niet slapen en zijn we nog niet moe. Zin in morgen, dan mogen we vast weer buiten spelen.

Compleet

12 mei 2017 – Vanaf vandaag zijn we compleet. De vijf gezusters zijn allemaal wakker. Het kan niet anders dan dat Duck heel veel energie heeft na zoveel slaap. Zou me niets verbazen als die ons binnenkort ingehaald heeft.

Da’s voor later, nu gaan we eerst weer lekker naar buiten. Op een gegeven moment werd het wel eng, want het werd erg donker buiten met donder, bliksem en heel veel regen. Gelukkig was onze verzorger er snel bij om ons onze “hoedjes” op te zetten totdat de regen voorbij was. In de avond weer naar binnen en gezellig om het lampje heen.

Het duurde even voor ze uitkwam, maar de Frisian Dew groeit als kool.

13 mei 2017 – Vroeg naar buiten en heerlijk genoten van het weer. Stukje bij beetje groeien we en doen we ons tegoed aan al het lekkers in de aarde. Af en toe krijgen we een scheutje water en we hebben gehoord dat we na ijsheiligen ook in de nacht buiten mogen blijven. Geen flauw idee wat dat is en wanneer dat is, maar we zijn er behoorlijk blij mee. Buiten is het een toch lekkerder dan binnen.

Eerste en laatste moederdag

14 mei 2017  – Moederdag vandaag. Afzonderlijk van elkaar denken we aan onze moeders en hopen dat we ook zo mooi en vol worden als zij was. In elk geval doen we ons best om haar heel trots te laten zijn op ons. Gek eigenlijk dat dit onze eerste en tegelijkertijd ook onze laatste Moederdag is. Volgend jaar zitten we flink in de olie. Ook fijn dat we dan mensen kunnen helpen met hun ziekten en aandoeningen en uiteindelijk misschien zelfs de meest enge ziektes mogen genezen. Een mooi lot!

Incident

15 mei 2017 – Wat een ontzettend heerlijk weer vandaag. Vijfentwintig graden, een blauwe lucht en de zon was aan het stralen alsof er geen morgen meer zou zijn. We werden al vroeg buiten gezet om te genieten en dat hebben we gedaan. Onze verzorger was druk aan het klussen want het scheen er het perfecte weer voor te zijn. Nou, ik ben blij dat hij dat doet en dat zoiets niet van ons wordt verwacht. Die man liep een partij te zweten.

We hebben ook een nieuwe kant van hem leren kennen. Mijn hemel, wat kan die man lomp zijn. Ik ben me de tandjes geschrokken toen hij aan het sjouwen was met een tafel, half struikelde en zuster Duck omver kegelde. Zo met pot en al op de grond. Hij schrok er zelf van en liet de tafel wat het was en heeft meteen EHBO toegepast op haar. Hij mompelde een paar onverstaanbare vloekwoorden en iets over een vermoedelijk afgescheurd nieuw worteltje.

De skunk groeit ook aardig door.

Duck is meteen weer rechtop gezet met een beetje extra aarde erbij, zodat de steel goed ondersteund wordt. Nu maar hopen dat zijn lompheid er niet voor gezorgd heeft dat Duck niet kan uitgroeien tot een mooie, volle dame. Ondertussen staan we weer gezellig bij de lamp en als ik de zonuren en de lampuren bij elkaar optel, komen we vandaag zeker aan de 18 uur licht. Heerlijk!

Groeistop door stress?

16 mei 2017 – Vanaf vandaag mogen we elke dag naar buiten tot het begint te schemeren, tenzij het hard regent. Dan moeten we binnen blijven. Niet leuk, maar ik heb er vrede mee, want over niet al te lange tijd staan we dag en nacht buiten. We gaan het binnen nog missen. Duck is overigens een beetje stil. We laten haar maar en hopen dat dit van voorbijgaande aard is. Ze is behoorlijk aangeslagen van de gebeurtenissen gisteren.

De Durga Mata staat ook fier overeind.

17 mei 2017 – We mochten weer vroeg naar buiten en kregen weer een scheutje water omdat de grond droog aanvoelde. Lekker hoor! Met Duck gaat het volgens mij wel weer iets beter. Ze ziet er in elk geval niet pips uit, alleen daar waar wij elke dag weer een beetje groter worden, blijft zij enigszins achter. Het zal wel goedkomen. Wij geven niet zomaar op!

Wennen aan buiten

18 mei 2017 – Het leek wel een sportschool vandaag met al die wind. Onze flexibiliteit werd goed getest en in orde bevonden. Allemaal staan we nog fier overeind en het was ook wel even heel erg lekker om zo in beweging te zijn. Daar krijgen we tenslotte een dikke, stevige stam van die onze bloemen straks zullen moeten dragen.

Duckje, de Frisian Duck-zus van Hope, is door de stress na het incident kleiner gebleven dan de rest.

22 mei 2017 – De afgelopen dagen hebben we eigenlijk niet meer gedaan dan buiten zonlicht getankt, af en toe een beetje water gekregen en in de avond naar binnen toe gehaald om nog extra licht op te vangen. Met Duckje gaat het nog steeds goed. Duckje, omdat ze half zo groot is als de rest. Zojuist zijn er foto’s van ons gemaakt. Die kunnen in het familiealbum zodat iedereen kan zien hoe hard en goed we groeien en hoe we week tot week aan het veranderen zijn.