Kapotte EC-meter zadelt Pendergast wéér op met problemen

Waar hij vorige keer nog zo blij was dat er zo weinig misging, komt Pendergast er nu alweer achter dat hij te vroeg heeft gejuicht. Niet leuk voor de hobbykweker, maar des te leerzamer voor wie zijn verslagen leest. De fouten die hij voor ons maakt, hoeven wij dus niet meer te maken…

Wat nou weer?!

In mijn vorige verslag schreef ik dat er weinig misging en dat het allemaal wel op rolletjes liep. Dat was iets te vroeg gejuicht, blijkt nu. Het ongeluk – of beter gezegd mijn nalatigheid – slaat weer toe en zadelt mij weer op met de nodige stress en op te lossen uitdagingen.

Al enkele dagen ging het niet echt lekker met mijn planten. Ze groeiden wel en het begin van de bloei is ook zichtbaar bij de dames. Tevens zie ik bij enkele al vrij rappe top-ontwikkeling, maar toch maakte ik me zorgen. De wietplanten vertoonden namelijk heftige verbrandingsreacties op de bladeren.

Heeft Pendergast te vroeg gejuicht? Z’n planten gaan ineens een stuk minder lekker dan hij dacht en laten heftige verbrandingsreacties zien.

Overvoeding?

Het eerste waar ik in zo’n situatie aan denk is: overvoeding! Ik heb geen al te hoge EC-waardes aangehouden, volgens het Plagron-voedingsschema moet dat kunnen, maar toch leek het mij de enige logische verklaring voor wat ik zag. De temperatuur is immers goed en ik maak gebruik van LED-lampen, maar die hangen wel op gepaste afstand. Dus bladverbranding door licht of temperatuur leek mij onmogelijk.

Ik heb toen een paar dagen achtereen enkel water gegeven, maar zag tot mijn schrik dat het niet beter ging. De situatie bleef hetzelfde! Ik heb toen mijn EC meter in de ‘runoff’ gehouden, dat is het water dat de pot uitloopt. Wat schetst mijn verbazing? De EC meter gaf torenhoge waarden aan, van ruim boven de 3. Iets dat ik heel apart vind, omdat ik nooit meer dat 1.5 heb gevoed.

Valse metingen

Toen drong het tot me door: die EC meter is niet lekker! Ik heb twee standen op mijn meter, EC en PPM, en met een druk op de knop schakel ik van EC naar PPM; PPM wilt zeggen parts per million. Met een PPM meter kun je hetzelfde doen als met de EC meter, je meet de hoeveelheid zouten in het water.

Meten is weten, als je gereedschap meewerkt dan tenminste

De meter vertelde me dat ik een PPM had van nog geen 660 PPM. Dit is in verhouding een EC van nog geen 1.0. Dus waar mijn runoff EC ruim boven de 3 eindigde, eindigde mijn runoff PPM omgerekend niet eens boven de 1.0 EC. Een kundige kennis van mij adviseerde me direct mijn batterij te vervangen. En inderdaad, toen kreeg ik weer correcte metingen te zien.

Demiwater voedingstest

Omdat ik toch zeker wilde weten wat er in mijn bodem zat, heb ik een fles gedemineraliseerd water – ook wel eens demiwater genoemd – gehaald. Demiwater is water waar geen mineralen in zit en dus met een EC van 0.0. Hier kan je perfect mee meten hoeveel zouten er in je bodem zitten.

Meten is weten, als je gereedschap meewerkt dan tenminste. Dus, nadat ik mijn meter in het demiwater heb gehouden om er zeker van te zijn dat de meting nu wél klopt (wat gelukkig ook zo was dit keer), was het tijd voor een test.

Ik doe 150ml demiwater in een maatbeker en vul dit tot 250ml aan met kokos, die ik verzamelde uit de verschillende potten in de bloeikast. Dit roer ik goed door elkaar en laat het vervolgens twee uur staan. Hierna filtreer ik het water met een koffiefilter. Het water dat ik hieraan overhoud bevat vrijwel de exacte hoeveelheid voeding die ook in de bodem zit.

Overvoeding uitgesloten

De meting hiervan kwam nu uit op 0.6. Gezien kraanwater van zichzelf een waarde van 0.7 EC heeft, kwam mijn totale EC dus uit op 1.3. Iets dat wel kan kloppen, want meer dan 1.5 heb ik nooit gevoed. Overvoeding leek mij op dit moment dus sterk, want planten van amper 4 weken oud verdragen een EC van 1.3 meestal prima

Uit de meting bleek de grond een EC van 0.6 te hebben.

Om hier zeker van te zijn heb ik een veel kleinere plant – bij een kennis van mij – een voedingsbeurt gegeven met een EC van 1.5. Na enkele dagen was hierop nog steeds geen verbranding te zien, zoals ik die op mijn planten zag. Een voedingsoverschot is bij deze dus ook uitgesloten.

Een testplant sluit uit dat de planten overvoed zijn.

Ondervoeding?

Ikzelf was vrij radeloos, dus heb ik besloten Frank van Plagron een bericht te sturen. Enkele berichten verder bleken mijn variabelen – temperatuur, luchtvochtigheid, EC en pH – allemaal binnen de acceptabele marges te vallen. Wat Frank wel opviel was dat ik tussen mijn voedingsbeurten door water gaf.

Al snel kwamen Frank en zijn gewaardeerde collega’s van Plagron erachter dat ik door het water geven, de Kalium uit de bodem spoel. Mijn probleem is dus al die tijd geen overvoeding, maar ondervoeding! En wel specifiek van Kalium.

De kans bestaat dat ook dit blad nog zal vergelen.

Plagron raadde mij aan het schema op hun site aan te houden en het af te wachten. De schade is al gedaan, en beschadigde bladeren worden niet weer mooi groen. Hoewel elk blad dat kalium tekort kwam uiteindelijk zal vergelen, staan de planten zelf wel steviger in hun pot nu ik de juiste EC weer kan meten. Ook groeien de toppen goed door.

De toppen groeien door. Gelukkig maar, want geoogst worden ze zeker!

Dus – ook al ziet het er niet zo mooi uit – schakelen we de lampen over op het bloei-spectrum en hun volle vermogen; en gaan we als alle dames toppen laten zien beginnen met specifieke bloeivoeding. De Michka is een enorm langbloeiende sativa, met een bloeitijd van wel 10 tot 12 weken. De dames hebben dus tijd genoeg om te herstellen. En omdat ik nou wel een keer wil oogsten na die verprutste ronde met de Jack Herer, weiger ik een nieuwe ronde te beginnen voordat ik een Michka geoogst heb.

Voor wie dit – maar dan duizend woorden tellende – verslag níet aandachtig wilt doorlezen, zet ik hieronder de tabellen weer neer voor een overzichtelijke samenvatting.

Hopelijk tot in de gevorderde bloei lezers!