Jan deelt gratis wietolie uit en wil thuisteelt in Amsterdam

Jan kreeg op jonge leeftijd een agressieve vorm van leukemie. In dezelfde periode als de diagnose overleden zowel zijn vader als opa aan kanker. Hij wilde zichzelf graag genezen en kwam na een lange zoektocht bij medicinale wietolie. Door zijn socialistische karakter wrong het cannabisverbod bij hem en besloot hij andere patiënten te willen helpen. Nu deelt hij gratis wietolie uit aan (kanker-)patiënten en gaat binnenkort thuisteelt bepleiten in Amsterdam. Op Mediwietsite deelt hij zijn verhaal.

Kanker

In 2008 werd ik op 23-jarige leeftijd gediagnoseerd met een agressieve ongeneeslijke variant van leukemie. Ik kwam net uit militaire dienst en had een uitzending in Bosnië gedraaid. Daar ben ik waarschijnlijk in contact gekomen met verarmd uranium. Dat zou mijn plotselinge leukemie kunnen verklaren.

Ik had mijn leven goed op orde: meisje, carrière, iedereen kent het wel. Het nieuws sloeg dan ook in als een mokerslag. Een jaar later raakte ik mijn vader kwijt aan darmkanker en mijn opa aan hersenkanker. Beiden binnen een week tijd. Dat was een afschuwelijke periode. Mijn moeder pendelde heen en weer tussen de verdieping waar mijn vader lag te sterven en waar mijn opa lag te sterven. Het was op dit moment dat ik besefte dat deze kloteziekte moest verdwijnen. Ik moest koste wat kost mijzelf genezen.

Maandenlang zocht ik naar informatie. Wetenschappelijke studies over leukemie, behandelmethoden, patiënten forums etc., ik verslond ze met tientallen per week. Ook ging ik zoeken in het alternatieve circuit en ontdekte zo de wonderen van medicinale cannabis.

Dure behandeling

Cannabis is duur en als kankerpatiënt verbruik je er voor honderden euro’s aan, onbetaalbaar veel. Tijdens de chemokuren en andere behandelingen die ik kreeg merkte ik dat het roken van wiet mij heel veel verlichting gaf. Na een paar jointjes kon ik eindelijk wat kleine stukjes fruit eten zonder deze meteen uit te kotsen. Ik was minder misselijk en voelde mij een stuk beter.

Toen besefte ik dat deze wonderbaarlijke onbegrepen plant heel veel potentie had. Het was datzelfde jaar dat een vriend van mij, mij attendeerde op Rick Simpson. Ik raakte vervolgens via een forum in contact met een Amerikaanse jongen. Hij had precies mijn vorm van leukemie en wist deze succesvol te onderdrukken met Rick Simpson Olie (RSO)! Het was dus ook in deze periode dat ik besloot zelf RSO te maken.

De leukemie kan ik met wietolie onderdrukken. Hoewel het voor de wetenschap nog ongeneeslijk is blijf ik op zoek naar alternatieve en experimentele behandelvormen.

Middelvinger van de overheid

Steeds meer begon ik te beseffen van de consequenties konden zijn van het maken van wietolie en alles wat daarbij kwam kijken. Zo begon ik mij dus ook steeds meer te verdiepen in wetgeving omtrent cannabis. Deze stinkt van alle kanten.

Wat mij persoonlijk heel erg woest maakt, is dat de overheid feitelijk gewoon een dikke middelvinger opsteekt naar patiënten en roept: “Er is een prima medicijn voor uw problemen, maar die krijgt u niet want één of andere rare wet uit 1928 zegt dat het verboden is. En wanneer u deze zelf groeit, schoppen wij u uit uw huis of stoppen wij u in de cel”. Ze steken nog net niet hun vingers in de oren en hun tong uit de mond.

Hoe meer ik mij begon te mengen in de cannabiswereld, des te meer ik besefte: deze kl*tezooi moet stoppen. En daarmee bedoel ik letterlijk alles: het verbod op (eigen) teelt, het laten lijden van patiënten, de absurde prijzen die mensen moeten betalen voor hoop op geluk en gezondheid en het vervolgen van patienten.

Gratis wietolie uitdelen

De laatste jaren zag ik steeds meer initiatieven starten en mensen die hun nek uit durfden te steken. Ook zij zien de absurditeit van de situatie en zijn bereid vervolging te riskeren om het maatschappelijke debat op gang te krijgen.

Ik kreeg steeds meer moed door dit soort initiatieven. Ik kreeg steeds meer kriebels en raakte met de dag meer gefrustreerd over de situatie waarin ik zat. Elke dag weer zei ik tegen mijzelf: “je moet hier wat aan doen, als je verandering wilt afdwingen zul je daar voor moeten vechten. Je breekt ernstige wetten, maar dat is nodig om verandering af te dwingen”.

Het was toen dat enkele personen die solidair waren met mijn lot en mijn frustratie, samen met mij besloten het collectief Be Wise! Legalize! op te richten en gratis wietolie begonnen uit te delen.

Wij waren het over 1 ding heel snel eens: patiënten moeten opstaan voor hun rechten. Alleen met ons collectief lukt het niet. Als we druk willen zetten, dan hebben we een leger aan patiënten nodig. Want als je jouw recht op zelfbeschikking wilt verdedigen en behouden, zul je simpelweg met het mes tussen de tanden voorwaarts moeten gaan. Daarom probeer ik ook altijd mensen aan te sporen om actie te ondernemen.

Opkomen voor de zwakkeren

We groeien met de dag. Ik hoop dat wij op een dag met een leger aan patiënten de poorten van Den Haag figuurlijk kunnen neerhalen. Wat mij wel verbaast is het wantrouwen waarmee veel mensen ons benaderen om het feit dat wij iets weggeven en daar geen prijs voor rekenen.

Wij leverden tot nu toe alles compleet gratis en willen daar in de toekomst een donatie voor vragen, die de mensen zelf mogen invullen.

Daarmee willen wij de prijs zo laag mogelijk houden en daarnaast een oplossing bieden voor personen die daadwerkelijk geen euro in hun zak hebben. Alle mensen hebben naar onze mening namelijk recht op medicijn, ook als zij er geen geld voor hebben.

Persoonlijk kom ik uit een socialistisch gezin. Van huis uit heb ik meegekregen dat zwakkere personen altijd gesteund moeten worden door sterkere personen. Het is een slechte zaak dat mensen wantrouwend worden van goedheid. Dat illustreert duidelijk hoe slecht de maatschappij er vandaag de dag voor staat.

Meer vraag dan aanbod

Het grote probleem dat nu speelt is het feit dat er veel meer vraag is dan aanbod. Hierdoor staan duizenden patiënten in de kou. Het is namelijk moeilijk om aan grondstoffen te komen. Tenzij je bereid bent het risico te nemen om die te produceren of een groot netwerk bezit van kwekers die je grondstoffen doneren. Ook wij lopen tegen deze problemen aan. Er zijn tienduizenden patiënten in Nederland. Je zou op industriële schaal moeten kweken en produceren om hen te voorzien van cannabisproducten.

Daarnaast houdt het illegale gedoogbeleid de prijs kunstmatig hoog. De werkelijke kosten voor het produceren zouden een fractie zijn van wat het nu is wanneer er op industriële schaal gekweekt en geproduceerd zou worden. Zonder grondstoffen, geen medicijn. Door de hoge vraag en het lage aanbod krijg je misselijkmakende prijzen. Die rekening wordt gepresenteerd aan de zwakkeren in de maatschappij – de chronisch zieken en gehandicapten.

Wat ik niet begrijp, is dat de (legale) cannabiswereld over het algemeen vrij weinig ondersteuning biedt. Er gaan tientallen miljoenen per jaar om in deze industrie. Maar niets daarvan stroomt terug naar de patiënten. Je kunt jezelf natuurlijk verschuilen en roepen: “dat is het pakkie aan van de overheid, niet dat van ons”. Maar het zou behoorlijk wat goodwill kweken als er voor patiënten – en hun zaak – meer ondersteuning zou komen. En goodwill is juist wat de cannabiswereld nodig heeft, willen wij ons recht op zelfbeschikking terugveroveren.

Thuisteelt bepleiten in Amsterdam

Onlangs las ik het verhaal van Bart Hissink. Hij pleitte -met succes- voor thuisteelt van cannabis in Hof van Twente. Naar zijn voorbeeld heb ik besloten om ook mijn spreekrecht op te eisen bij de gemeente Amsterdam. Als het in Twente kan, dan kan het ook in Amsterdam. Als eerste stap wil ik mijn recht op zelfbeschikking bepleiten en mijn recht terugeisen om zelf mijn medicijn te produceren. Als dat lukt, gaat ons collectief kijken wat we kunnen betekenen voor de andere duizenden patiënten die in de kou staan.

Ik raad overigens alle patiënten aan hetzelfde te doen: bewapen jezelf met pen, papier en een doos sterke argumenten, en schrijf je gemeenteraad aan! Echter geeft de gemeente mij maar drie minuten de tijd om een groot maatschappelijk probleem uit te leggen dat heel veel patiënten aangaat. Dat líjkt niet alleen onmogelijk dat ís onmogelijk.

Mijn voorstel aan de gemeente is: sta thuiskweek voor medicinale cannabis aan patiënten toe. Voor deze groep mensen is het te duur om cannabis te kopen in de hoeveelheden die zij nodig hebben. Deze mensen hebben het vaak al niet breed. Sta toe dat er zich social clubs vestigen in de stad ten behoeven van het kweken van cannabis voor medicinale cannabisproducten en sta níet toe dat justitie zich bemoeit met deze ontwikkelingen.

Wij patiënten zijn allemaal volwassen intelligente mensen en deze mensen weten prima hoe ze hun zaken zelf moeten regelen. Daar hebben wij geen overheidsbemoeienis bij nodig. De overheid moet één ding niet vergeten. De klok slaat vijf voor twaalf voor vele mensen. Die kan en mag je hun recht op zelfbeschikking niet afpakken.

[Openingsfoto: shutterstock/urbans]