Dagboek van een wietzaadje #9 – Vreugde om de bloei in Huize Hope

Vooral wanneer je buiten kweekt kan het een eeuwigheid lijken voor het gaat bloeien, maar voor Hope en haar zussen is – net zoals voor de rest van Nederland – de bloeiperiode aangebroken. Dat betekent dat de meiden nóg meer de hoogte ingaan en sommigen verplaatst moeten worden om niet teveel op te vallen.

Moed houden

19 augustus 2017 – Dagelijks krijgen we nu ons water en met grote regelmaat ook nog een halve gieter met voeding. Doet het ons goed of niet? Eerlijk gezegd weet ik het niet. Er komen steeds meer gele bladeren, maar dat zou ook gewoon natuurlijk kunnen zijn. Het is in elk geval niet te zien aan de manier waarop we groeien. We gaan gewoon door en laten de gele blaadjes voor wat ze zijn.

De grote frons op het hoofd van onze verzorger laat ons echter af en toe een beetje schrikken. Alsof we ziek zijn. Maar er zitten geen beestjes op ons, de afwateringsgaatjes werken goed, spint is geen spoor van te ontdekken en de spinnen die hun web in onze takken maken zijn geen herbivoren en laten ons met rust.

Zolang we nog steeds de hoogte ingaan en de we niet van de ene op de andere dag ons complete bladerdek verliezen, zal het wel goed komen. Vertrouwen blijven houden en vooral genieten van de zon die zich af en toe laat zien. Aankomende week belooft het weer echt zomer te worden en daar kijken mijn zussen en ik reikhalzend naar uit. Zon, warmte en vrolijke gezichten. Wat wil een plant nog meer?

Beestenboel

22 augustus 2017 – Schreef ik enkele dagen geleden nog dat er geen beestjes in ons zaten, moet ik dat nu herstellen. Vanmorgen tijdens het krijgen van water hoorden we onze verzorger een vloek mompelen. Het bleek dat de slakken ons gevonden hebben en zich tegoed hebben gedaan aan onze blaadjes. Zowel hele kleine slakjes als ook grotere exemplaren die hun weg naar onze zonnecollectoren gevonden hebben en zich rond vreten. Geen van ons bleek zonder nieuwe huisdieren te zijn.

Ondertussen werd zo ongeveer elk blaadje van ons van onder en van boven bekeken en elke slak kreeg een korte vliegles aangeboden. In totaal zaten er meer dan 100(!) slakken op ons. Dit gaat dus een dagelijkse routine worden om ons te vrijwaren van deze ellendelingen.  Duck is er het slechtst van afgekomen en ze heeft meteen een nieuw plekje gekregen. Ze stond met haar rug tegen het raam en van daaruit hebben die beesten zich meer dan tegoed gedaan aan haar. Behoorlijk wat kale takken, terwijl ze vanaf alle andere kanten geen enkele vorm van aanvraat laat zien.

Ik geloof niet dat het haar ook maar enigszins beïnvloedt heeft, want ze is mooi groen en doet het gewoonweg goed. Ach ja, de natuur geeft en neemt soms ook wat terug. Daarbij geeft onze verzorger de slakken ook weer terug aan de natuur…een meter of 20 verderop.

Dichterbij de bloei

23 augustus 2017 – De ‘meten-is-weten’-dag is weer aangebroken. Alleen niet voordat we weer ons drinken hebben gekregen en een beetje bijvoeding. Zo op het oog is ook alweer waarneembaar dat we gegroeid zijn en vooral Dew steeds beter over de dakrand kan heenkijken. Als het zo doorgaat wil onze verzorger haar toch een ander plekje gaan geven, iets dichter bij de grond en afgeschermd van eventuele nieuwsgierige blikken.

Het was te verwachten, Dew is nog steeds de grootste. Nu weet ik ook dat lengte niet zaligmakend is en het uiteindelijke resultaat gaat tellen. Dan kan het zomaar zijn dat de kleinste de meeste opbrengst heeft of de beste kwaliteit levert. We zitten in elk geval tegen de periode aan dat de natuur ons het teken gaat geven om meer energie te gaan steken in de bloei dan in de groei. Dan is het gedaan met de lange dagen en begint de volgende spannende fase van ons leven.

Bloei-feest

27 augustus 2017 – Hier hebben we zo naar uitgekeken. Mooi weer, hoge temperaturen en veel zon! Hoe lekker is dat? Niet alleen wij worden hier vrolijker van, maar ook de mensen om ons heen hebben een grote glimlach op hun gezicht. Zelfs de vogels fluiten mooiere liedjes dan wanneer de regen met bakken tegelijk uit de lucht komt vallen en de temperaturen het buitenleven minder plezierig maken.

Misschien is het ook enkel onze perceptie, maar hoe het ook zij, het leven is mooier als de zon schijnt en de kleding luchtiger is. Zoals het er nu naar uitziet houdt dit weer stand tot woensdag. Dan wordt er weer een omslag verwacht. Het devies voor nu is dan ook genieten, drinken, eten, groeien en zonlicht tanken.

En het is feest. Nou ja, een soort van dan. De eerste topvorming is gesignaleerd. Bij de ene meer dan bij de andere, maar we gaan aan onze transformatie beginnen. Had ik het woensdag nog over de volgende spannende fase die gaat aanbreken, die is inmiddels aangebroken. Eindelijk kunnen we datgene gaan doen waar we al maanden naar uitkijken: bloeien.

Goed vooruitzicht

30 augustus 2017 – Inderdaad, het weer is omgeslagen maar niet in die mate dat het enkel grijs en nat is. Sterker nog, de zon laat zich nog vaak zien en doet zijn best de wolken te verdrijven. Natuurlijk komt er ook weleens een buitje naar beneden, alleen is dat minimaal ten opzichte van wat ze hadden voorspeld. Soms is het zo fijn dat men het niet bij het juiste eind heeft.

Mooi om te zien dat wanneer je inzoomt op de foto’s die vandaag geschoten zijn, je dan de trichomen al op de blaadjes ziet zitten. Allemaal medicijnen, of zo je wilt voedingssupplementen, die nu enkel meer en meer gaan worden. Vandaag is ook de dag dat Dew een nieuwe plek krijgt want ze kijkt nu wel heel erg boven de dakrand uit. Maar eerst gaan we weer meten. Nu de bloei erin komt, is het allemaal minder spannend wie de langste heeft. Nu gaan we de komende tijd écht het verschil proberen te maken.