Dagboek van een wietzaadje #7 – Code geel!

Dew, Hope en hun drie zussen zijn net mensen: ze klagen volop over het nogal tegenvallende Hollandse zomerweer. Maar geluk bij alle wolken en buien is dat de dames nog steeds volop in de groeifase zitten en dat rekken en strekken dendert wel gewoon lekker door!

Stevig zomerbriesje

23 juli 2017 – Verwacht nooit teveel van het weer. Als zaailing droomde ik weleens van warme, droge zomers met zwoele nachten en een heerlijk briesje en verwachtte dat het zo zou zijn als we zouden opgroeien. Niets is echter minder waar en dromen zijn gewoon keihard bedrog. Wat nou warme, droge zomers en zwoele nachten? Het regent meer dan me lief is, dan heb je die ellendige wolken die ook nog de zon weghouden en in de nachten vind ik het gewoon koud. Net als mijn zussen.

Het enige wat niet tegenvalt is het briesje. Nou ja, briesje; af en toe kan het behoorlijk hard waaien en worden we alle kanten op geslingerd. Misschien zijn we ook wel gewoon naar de verkeerde plek gestuurd en hadden we eigenlijk ergens in het Mediterrane moeten groeien en bloeien. Even die kant opgaan zit er echter niet in, daarvoor zijn we te groot en te zwaar geworden. Daarbij zou het natuurlijk ontzettend sneu zijn voor onze verzorger als hij op een dag de tuin inloopt en blijkt dat zijn meiden een enkeltje zuid-Italië hebben geboekt.

We hebben het er maar mee te doen en daarom zullen we ook alles geven wat binnen onze macht ligt om zelf als zonnetje te fungeren voor een ieder die baat kan hebben bij ons.

Grijs

24 juli 2017 – Een herhaling van zetten. Grijs nat en fris. WIJ WILLEN DE ZOMER TERUG!

Ranglijsten

26 juli 2017 – Het mocht tijd worden. Na al dat grijze, kleurloze en trieste weer van de afgelopen tijd hebben we vandaag een mooie, warme dag. De zon doet alsof ze het wil goedmaken van de afgelopen dagen, de temperatuur schommelt ergens bij de 25 graden en we krijgen ook weer warme voeten. Sowieso is het vandaag ook weer tijd voor ons meetmoment. Voor ons gevoel hebben we het goed gedaan de afgelopen week, maar de meetlat zal het bevestigen of ontkrachten. We voelen ons in elk geval prettig en dat is ook een fijne bijkomstigheid.

Het begint bijna een vanzelfsprekendheid te worden dat Dew weer de ranglijsten aanvoert. Duck en ik volgen met 3 cm. minder, daarna Skunk en Durga bungelt onderaan. Wie het kleine niet eert…..

Her en der zijn er wel wat lichte verkleuringen te zien in het blad van mijn zussen en mij. Onze verzorger boort nog even een “controlegat” in de zijkant, vlak boven de onderkant om te kunnen controleren of we niet te droog of te nat zijn. Dat schijnt allemaal in orde te zijn en gooit hij het erop dat we misschien te hongerig zijn en teveel voedingsstoffen hebben gebruikt uit de grond. Dus krijgen we weer elk een colafles met verdunde voeding. Het ruikt een beetje dropachtig.  Slechter zullen we er in elk geval niet van worden.

Code geel

29 juli 2017 – Tegenwoordig krijgen we om de dag een plens water. En niet eens vanuit de wolken! Zelfs als het regent blijft het grootste gedeelte van de aarde droog doordat we een behoorlijk vol bladerdak hebben. Hij vindt het maar niets dat er gele bladeren aan zitten. Onze koploper Dew is hierin helaas ook koploper. Ze is minder groen en heeft ook de meeste gele bladeren. Als ze nu enkel onderaan zouden zitten, zou het nog te verklaren zijn (denkt hij), maar ze zitten nu ook hoger aan de stam. Voor hem wordt het weer een avondje het internet afspeuren, op zoek naar mogelijke oorzaken en, veel belangrijker, wat hij eraan kan doen. Mij bevalt het niet dat ze een beetje pips ziet. Ze zou juist mooi groen moeten zijn, net als wij.

Wie weet er raad?

31 juli 2017 – Hij heeft ons vandaag het een en ander verteld over de mogelijke oorzaken en dat zijn er best veel. Dat die man nog geen vierkante ogen heeft van het lezen op zo’n beeldscherm verbaast me enorm en af en toe is het net een wandelende encyclopedie of, voor de jongere garde onder de lezers, een wandelende Wikipedia pagina. Hij heeft met een hoop mogelijkheden gestrooid. Te nat, te droog, magnesium tekort, het kan liggen aan het kaliumgehalte en ga zo maar door. Voor elk probleem is er ook weer een contra-indicatie dat het dat niet is.

Met andere woorden weet hij het gewoonweg niet en dat is iets wat hij maar moeilijk zijn strot uit krijgt. Misschien is er onder de lezers van mijn dagboek wel een kundige wietofiel die kan aangeven wat het is en wat eraan gedaan moet worden om Dew weer blakend van gezondheid te krijgen. En eventueel voor mijn zussen en mij als dat ook ons gaat betreffen. Niets zou zo ku….ehm…rot zijn, als na drie maanden een van ons naar de eeuwige wietvelden moet gaan. Daarvoor hebben we niet al die tijd zo hard ons best gedaan.

Mocht je weten wat het is, wil je dan zo vriendelijk zijn een bericht onderaan dit bericht achter te laten? Namens mijn zussen en mij, en uiteraard ook namens onze verzorger, alvast hartelijk dank.

Meten is weten

2 augustus 2017 – Het fotomoment is weer aangebroken en ook de duimstok is weer in de aanslag. Allemaal zijn we weer gegroeid, zowel in de lengte als in de breedte. Zelfs pipse Dew staat gewoon weer bovenaan. Hoe doet ze dat toch? Ik had nu toch wel een beetje de “hope” dat ik de lijst zou kunnen aanvoeren. Wellicht had ik me minder daarop moeten focussen, want deze week ben ik degene die met minst de hoogte in is gegaan. Beetje jammer. Dan moet ik het aankomende week maar goed zien te maken.  Kijk naar de tabel en laat je verrassen. Nog even en we kijken allemaal boven de dakrand uit, maar of dat nou zo’n goed idee is…