(advertenties)
(advertentie)

Een onthullende analyse van wetenschappelijk onderzoek naar cannabis in de VS, Canada en Groot-Brittannië toont aan dat veruit de meeste subsidie wordt gegeven aan onderzoek naar mogelijke schadelijke effecten. En dus niet aan onderzoek naar de positieve en medicinale effecten van de plant!

Grootschalige analyse van cannabis studies

De analyse is gemaakt door Jim Hudson, een consultant op het gebied van medisch onderzoek. Hij analyseerde ruim 3.200 beurzen en subsidies van 50 verschillende partijen – zowel overheden als particuliere bedrijven en initiatieven – in de VS, Canada en Groot-Brittannië. In deze landen werd tussen 2000 en 2018 meer dan anderhalf miljard Amerikaanse dollar besteed aan onderzoek naar cannabis.

Hudson deelde de gegevens over de toegekende subsidies en beurzen in 5 categorieën in:

  • studies naar de schadelijke effecten van cannabis
  • studies naar het endocannabinoïden-systeem
  • studies naar geïsoleerde cannabinoïden zoals CBD en THC
  • onderzoek naar sociale en politieke kwesties rond cannabis
  • studies naar medicinaal gebruik van de plant

Voorkeuren van subsidieverstrekkers

De subsidiegevers blijken duidelijke voorkeuren te hebben. Zo ontving onderzoek naar schadelijke effecten van cannabis 20 (!) keer zoveel geld als onderzoeken naar medicinale toepassingen. In de onderzochte periode van 19 jaar ging de helft van al het geld dat in de onderzochte landen aan wietonderzoek werd besteed naar studies naar mogelijke schadelijke effecten.

De analyse toont ook aan dat in de Verenigde Staten steeds meer geld wordt gestoken in cannabis onderzoek. In het jaar 2018 ging het om 143 miljoen Amerikaanse dollars. Eén geldgever steekt in de VS met kop en schouders boven alle anderen uit en dat is het NIDA, het National Institute on Drug Abuse. In de onderzochte 19 jaar stak dit instituut meer dan een miljard dollar aan onderzoek naar cannabis, tweederde van al het geld dat daaraan in Amerika aan wordt besteed.

Verkeerd beeld van de werkelijkheid

Zoals de naam al zegt, concentreert het NIDA zich op “misbruik van drugs en verslaving” en door die lens worden alle subsidie aanvragen beoordeeld. In een boeiend artikel op Filtermag constateerde Aliza Cohen vorig jaar dat drugsonderzoekers ‘stabiel en plezierig druggebruik negeren’.

Dat is een probleem, want het levert een verkeerd beeld van de werkelijkheid op. Cohen: ‘Terwijl de overgrote meerderheid van de mensen die drugs gebruiken geen last heeft van stoornissen door dat gebruik (ergens tussen de 80 en 90 procent), richt het onderzoek in het veld zich vooral op de minderheidservaring van schadelijk gebruik.’

Let wel; dit speelt zeker niet alleen in Amerika. Het NIDA financiert ook onderzoek buiten de VS en is wereldwijd veruit de grootste financier van onderzoek naar drugs. Cohen: ‘Het NIDA, dat ongeveer 80% van al het drugsonderzoek over de hele wereld financiert, heeft het verklaarde doel om onderzoek naar “drugsmisbruik en -verslaving” te financieren. De vraag welk drugsonderzoek in deze context ‘financierbaar’ en / of ‘publiceerbaar’ is, stimuleert onderzoekers om door te gaan met meer onderzoek naar de schade van drugs, vaak ten koste van andere vragen die ze ook zouden kunnen onderzoeken.’

VS beïnvloedt ook de rest van de wereld negatief

Terug naar de analyse van Hudson. Anders dan de VS en Groot-Brittannië blijkt Canada vooral subsidie te steken in wetenschappelijk onderzoek naar het endocannabinoïden-systeem. Het grote verschil is natuurlijk dat cannabis in Canada legaal is, terwijl de plant in de andere twee landen op lijst I van de verboden middelen staat. In de VS geldt voor middelen op die lijst dat zij – volgens de wetgever – zeer verslavend zijn en geen enkele medische waarde hebben.

En zo zitten de VS in een vicieuze cirkel, die ook de rest van de wereld negatief beïnvloedt. In het artikel ‘Volg het geld: waarom cannabis onderzoek ons steeds hetzelfde verhaal vertelt’, beschrijft Alexander Lekhtman die cirkel als volgt: ‘Omdat er zo weinig medisch onderzoek naar cannabis wordt gefinancierd, blijft de wetenschap sterk neigen in de richting van onderzoek dat de gevaren van cannabis probeert aan te tonen. Dit biedt beleidsmakers op hun beurt voorwendsels om cannabis te blijven verbieden. En door cannabis verboden te houden, blijft het onderzoek naar de voordelen ervan beperkt.’

Hoe noemen we zo’n situatie in het Nederlands? Kierewiet!

[Bronnen:
Cannabis research data reveals a focus on harms of the drug, Science, 4 september 2020
Follow the Money: Why Marijuana Research Tells Us the Same Old Story, Filtermag.org, 2 september 2020
Drug Research Ignores Stable or Pleasurable Use—And That’s a Problem, Filtermag.org, 27 augustus 2019]
[foto’s: HQuality/Shutterstock]