11 studies naar mediwiet die de wereld veranderden – deel II

In het tweede deel van ons artikel presenteren we de laatste zes fundamentele studies die van onschatbare waarde zijn voor de huidige positie van mediwiet. Deze studies hebben namelijk grootse inzichten gegeven die de basis vormen voor waar cannabis, en vooral medicinale cannabis, vandaag de dag staan. Omdat dit voor iedere patiënt die baat heeft bij mediwiet belangrijk is, eren wij ze hier op Mediwietesite.

MEER LEZEN: 11 studies naar mediwiet die de wereld veranderden – deel I

Cannabis tegen misselijkheid bij chemo (1975)

Harvard Medical School Associate Professor Drs. Lester Grinspoon begon in de jaren ’60 met het onderzoeken van cannabis. Dit deed hij in een poging om zijn beste vriend, de beroemde astronoom Carl Sagan, ervan te overtuigen dat hij moest stoppen met het roken ervan. Grinspoon besefte echter snel dat de beeldvorming over cannabis was gebaseerd op propaganda van de overheid; een inzicht dat hij grondig onderzocht en publiceerde in een bestseller genaamd ‘Marihuana Reconsidered (1971)’. Sindsdien is Grinspoon een van de leidende stemmen voor medicinale cannabis.

Maar zijn geloof in de kracht van de plant nam pas echt toe toen zijn zoon Danny op de leeftijd van 15 jaar werd gediagnosticeerd met leukemie. Tijdens een van de vele lezingen die hij over zijn ontdekkingstocht met cannabis gaf, zei hij hierover het volgende:

“Op een normale dag chemotherapie hoopte ik dat we uit het ziekenhuis konden zijn voordat het overgeven van Danny zou beginnen. We moesten ook altijd een grote emmer naast zijn bed zetten. Maar de eerste keer dat hij een paar trekjes nam voorafgaand aan een reeks behandelingen, stapte hij uit het ziekenhuisbeden zei: ‘Mam, er is een broodjeszaak in Brookline. Kunnen we onderweg naar huis stoppen voor een sub-sandwich?’ En het enige wat ik dacht was ‘Wow’.”

Drs. Grinspoon overtuigde uiteindelijk het hoofd van de afdeling oncologie van het Boston Children’s Hospital om een onderzoek te doen. Dit leidde in 1975 tot het publiceren van een studie in het New England Journal of Medicine, waarin voor de eerste keer de werkzaamheid van THC tegen misselijkheid en braken bij chemotherapie werd aangetoond.

Cannabis helpt aids- en hiv-patiënten (1997)

Tijdens de aids-crisis bood Mary Jane Rathburn zich aan als verpleegstersassistent. Tijdens het maken van haar rondes over de afdelingen van het plaatselijke ziekenhuis, zou ze discreet huis-gebakken ‘magische brownies’ hebben gegeven aan mensen die daar baat bij hadden.

Uiteindelijk trok deze actie de aandacht van Dr. Donald Abrams, nu hoofd van de oncologie in het San Francisco General Hospital. Geïnspireerd door haar voorbeeld, trachtte Abrams via de wetenschap te bewijzen wat hij al met eigen ogen had gezien. Namelijk, dat cannabis een uniek effectief geneesmiddel is voor diegenen die lijden aan hiv- en aids-gerelateerde misselijkheid.

Baanbrekend onderzoek

In 1997, na een lange en bittere strijd met de federale regering, heeft Abrams eindelijk bijna een miljoen dollar gekregen van het National Institute on Drug Abuse (NIDA) om klinische proeven te doen. Zijn doel was de veiligheid op de korte termijn van cannabinoïden bij een hiv-infectie aan te tonen.

Na verloop van tijd publiceerde hij een reeks studies waaruit bleek dat cannabis die aan hiv-patiënten werd gegeven “het immuunsysteem niet schaadde, de virale last niet verhoogde, geen negatieve interactie met de proteaseremmers had maar wel een verhoogde calorie-inname en gewichtstoename”.

Cannabis veroorzaakt geen longkanker (2006)

Dr. Donald Tashkin, een prominente longarts aan de Universiteit van Californië in Los Angeles, heeft meer dan veertig jaar onderzoek gedaan naar de effecten van cannabis op de longen. Toen uit enkele van zijn vroegste onderzoeken bleek dat de teer van verbrand plantmateriaal kankerverwekkende chemicaliën bevat die mogelijk schadelijker zijn dan tabak, is Tahskin begrijpelijkerwijs tot de conclusie gekomen dat regelmatig roken van cannabis de longen aanzienlijk moet beschadigen.

In 2006 leidde hij een door het NIDA gefinancierde studie, de grootste ooit gedaan naar dit onderwerp, waarin hij tot een onverwachte conclusie kwam. Namelijk dat het roken van cannabis, zelfs vaak en in grote hoeveelheden, niet leidt tot longkanker. Hierover zei Tashkin:

“We veronderstelden dat er een positieve associatie zou zijn tussen cannabisgebruik en longkanker, en dat de associatie positiever zou zijn bij zwaarder gebruik. Wat we in plaats daarvan vonden, was helemaal geen associatie, en zelfs een suggestie van een beschermend effect.”

De studie ontmaskerde niet alleen een krachtig anti-cannabisonderwerp, het gaf ook sterk aan dat de plant krachtige geneeskrachtige eigenschappen heeft.

Cannabis vermindert opioïde-overdoses (2014)

Als het gaat om cannabis en de opioïde-epidemie die op dit moment een ravage aanricht in de Verenigde Staten, zijn er feitelijk twee kampen: ofwel cannabis voedt de huidige crisis via het gateway-drugseffect, of cannabis heeft de potentie om enorm te helpen door een veel veiliger alternatief te bieden voor pijnverlichting en een mogelijke weg uit de verslaving.

De zogenaamde ‘gateway-theorie’ of ‘stepping stone theorie’ gaat ervan uit dat mensen die cannabis gebruiken, uiteindelijk ook zwaardere middelen zullen gaan gebruiken. Maar dit is inmiddels zo sterk ontkracht dat zelfs de Amerikaanse anti-drugspolitie DEA het heeft opgegeven.

Daarentegen begon het tussen 1999 en 2010 juist op te vallen dat in staten met legale medische cannabis gemiddeld bijna 25% minder sterfgevallen waren als gevolg van een opioïden-overdosis.

En nog belangrijker, andere studies hebben consequent aangetoond dat misbruik van opioïden aanzienlijk afneemt op plaatsen waar men toegang heeft tot legale cannabis. Dat komt omdat mensen die lijden aan chronische pijn of aan andere aandoeningen waar normaal zware pijnstillers voor worden voorgeschreven, vaker kiezen voor cannabis.

Bovendien heeft een onderzoek uit 2011 onder leiding van Dr. Donald Abrams ontdekte ook dat cannabis opioïde geneesmiddelen effectiever maakt, waardoor een kleinere opioïde dosis hetzelfde niveau aan pijnverlichting kan bieden. En een positief effect hiervan is dat de kans op afhankelijkheid ook afneemt.

Dit fenomeen wordt nog steeds onderzocht hoewel elke studie eigenlijk met dezelfde conclusie komt: cannabis is een enorm goed alternatief voor zware opioïde-medicijnen bij pijnbestrijding.

Cannabis versus PTSS (doorlopend)

Volgens Dr. Sue Sisley werd zij in 2013 abrupt ontslagen door de Universiteit van Arizona, toen haar lang geplande studie naar cannabis als behandeling voor PTSS de aandacht trok van lokale politici. Maar de aanhouder wint en uiteindelijk werd Sisley een van de twee hoofdonderzoekers in een grote studie die wordt gesponsord door de Multidisciplinaire Associatie voor Psychedelic Studies (MAPS). Ook het Colorado Department of Public Health and Environment kwam over de burg met een subsidie van maar liefst 2.1 miljoen dollar.

’s Werelds eerste gecontroleerde klinische proef die moet beoordelen of medicinale cannabis geschikt is als behandeling voor PTSS betreft  een driedubbel blinde, poliklinische, gerandomiseerde, placebo-gecontroleerde studie met 60 veteranen die verschillende THC, CBD en THC/CBD-soorten krijgen, of een placebo. De studie bevindt zich momenteel in het derde jaar, maar heeft nu al veelbelovende resultaten opgeleverd.

Gelukkig ontdekken steeds meer mensen met PTSS dat cannabis goed werkt. En dat is maar goed ook, want PTSS-gerelateerde zelfmoorden onder Amerikaanse veteranen zitten momenteel op een epidemische niveau.

CBD stopt epileptische aanvallen (doorlopend)

In reactie op een stroom van vragen van ouders van kinderen met epilepsie, heeft de Amerikaanse federale regering in 2014 stilletjes een onderzoek naar CBD versneld als een behandeling van aanvallen. Hieruit blijkt ook dat politieke druk er wel degelijk toe kan leiden dat studies naar de voordelen van cannabinoïden versneld worden toegestaan.

Helaas (en opvallend genoeg) beperkte dit onderzoek zich tot slechts een bestanddeel dat voorkomt in cannabis. En het is geen toeval dat dit bestanddeel in ‘gezuiverde’ vorm wordt geleverd door GW Pharmaceuticals, die het onderzoek financierde. En het is waarschijnlijk ook geen toeval dat deze farmaceut toestemming heeft gekregen om in de VS het receptplichtige CBD-medicijn Epidiolex te verkopen.

Ondertussen worden er nog tal van onderzoek uitgevoerd naar cannabis tegen epilepsie. Naast CBD zou THC ook een grote rol kunnen spelen; groter dan tot nog toe werd aangenomen. En er zijn experts die geloven dat het niet om een enkele cannabinoïde gaat, maar om het hele spectrum aan cannabinoïden in de cannabisplant. Als dat zo is, dan is het CBD-medicijn Epidiolex slechts een doekje voor het bloeden.

Ten slotte

Dankzij deze onderzoeken zijn wetenschappers wereldwijd bezig om alle geheimen van de cannabisplant te ontrafelen. Want ook al zijn de studies in dit artikel baanbrekend en enorm waardevol, we staan nog maar aan het begin van ons kennisniveau wat betreft het medische potentieel van cannabis. Er is echt nog heel veel te onderzoeken en ontdekken.

Gelukkig is dat nu, na een bijna tachtig jarig verbod, ook weer mogelijk omdat cannabis langzaam maar zeker weer legaal wordt. Iets wat zonder deze studies misschien niet was gebeurd en daarom maken wij een buiging naar iedereen die tegen de propaganda en misinformatie in durfde te gaan om deze onderzoeken mogelijk te maken.

[Openingsfoto: Shutterstock/HQuality]