Cannabis microdoseren (+5 tips) tegen depressies
In kleine hoeveelheden kan cannabis een groot effect hebben op neerslachtige gevoelens of depressiviteit. Ontdek de voor- en nadelen en lees onze 5 tips over cannabis microdoseren.
Nu het verbod op cannabis wereldwijd afbrokkelt komt gebruik van, en onderzoek naar medicinale wiet in een stroomversnelling. Maar je zou bijna vergeten dat het gebruik al meer dan 6.000 jaar teruggaat. Ontdek hier 11 gedenkwaardige momenten in geschiedenis van medicinale wiet.
Dit moment is ietwat dubieus, maar het vermelden waard. Diverse bronnen beweren dat de Chinese mythologisch keizer Shen Nung voor het eerst schreef over medicinale wiet. In zijn ‘Pen Ts’ao’, een medisch handboek, staan naar verluidt de eerste verwijzing naar de heilzame werking van cannabis. Deze beroemde kruidenencyclopedie is geschreven rond 2.500 voor Christus.
Er is wel twijfel over de betrouwbaarheid. Ten eerste is Shen Nung een mythische figuur; niemand weet zeker of hij echt bestond. Ts’ao bestaat wel, maar in zijn huidige vorm sinds het jaar 50 na Christus. Wetenschappers zijn het er wel over eens dat men in die tijd medicinale cannabis gebruikte. Of dat 2.500 voor Christus ook zo was, of nog verder terug? Wie zal het zeggen? Waarschijnlijk wel, maar helemaal zeker zullen we het nooit weten.
In tegenstelling tot de vroege Chinese teksten, waren de oude Indiërs goed in het dateren van historische archieven. Daardoor vertrouwen moderne wetenschappers en geschiedkundigen erin dat de data van de eerste verwijzingen naar cannabis in de Atharvaveda kloppen. Dit is een boek geschreven rond 1.400 voor Christus.
In de Atharvaveda staan onder meer verwijzingen naar bhanga, een cannabisdrank die in veel Aziatische en Oost-Afrikaanse landen (nog steeds) bekend is. De publicaties van de Indiase arts Sushruta – ergens rond 800 voor Christus – gelden als de definitieve eerste verwijzingen naar medicinaal wietgebruik.
Onderschat niet de bijdrage van middeleeuwse Arabische geneeskunde aan moderne westerse vormen. Rond het jaar 1.100 ging men de belangrijkste medische teksten van het Islamitische rijk vertalen naar het Latijn en andere Europese talen.
De gerenommeerde Perzische geleerde en arts Ibn-Sina was een van de belangrijkste bijdragers aan de Arabische medische werkwijze. Zijn ‘Canon of Medicine’ (1025 na Christus) beschouwde men eeuwenlang als een medische autoriteit. Het bevat meerdere verwijzingen naar wiet als behandeling voor ontstekingen, oorinfecties en huiduitslag.
Tientallen vooraanstaande Europese wetenschappers erkenden door de eeuwen heen de heilzame werking van wiet. Denk aan artsen van het oude Griekenland en Rome tot de middeleeuwse monniken van Groot-Brittannië en Duitsland. In dit rijtje is de 19e-eeuwse Ierse chirurg en arts William B. O’Shaughnessy misschien wel de belangrijkste figuur. O’Shaughnessy speelde namelijk een grote rol bij het in de openbaarheid brengen van mediwiet in de moderne westerse geneeskunde.
De Ierse arts was tussen 1833 en 1841 in dienst van de British East India Company in Calcutta. In die periode nam hij in India talloze medische voordelen waar van indica-wietsoorten. Bij zijn terugkeer naar Engeland was O’Shaughnessy verantwoordelijk voor de introductie van wiet in de moderne Europese farmacopea. Kort daarna werkte hij samen met de bekende apotheker Peter Squire om de eerste cannabis tinctuur ooit in de VS te introduceren.
In 1963 publiceerde een groep onderzoekers van de Hebreeuwse Universiteit in Tel Aviv onder leiding van de inmiddels legendarische professor Raphael Mechoulam een onderzoek getiteld “De structuur van Cannabidiol”. Deze studie markeert de eerste keer in onze moderne medische geschiedenis dat een cannabis-bestanddeel werd geïsoleerd en geïdentificeerd.
Een jaar later kwam het team van Mechoulam met een nieuw onderzoek: ‘Isolatie, structuur en gedeeltelijke synthese van een actief bestanddeel in hasj’. Dit artikel markeert de ontdekking van THC, het hoofdbestanddeel en de belangrijkste geestverruimende stof in cannabis.
LEES OOK:
Het anti-epileptische effect van cannabidiol (CBD) is al sinds 1977 bekend. Tenminste, toen ontdekte men de rol van CBD. Het feit dat wiet in sommige gevallen epileptische aanvallen bestrijdt was al veel langer bekend. Zelfs O’Shaughnessy schreef er al over.
De studie die dat in 1977 uitwees, toonde dat CBD en niet THC een “effectief en relatief krachtig anticonvulsivum” was bij toediening aan ratten en dat het de werking van andere veel voorkomende anti-epileptica verbeterde wanneer het gecombineerd werd toegediend.
Decennia lang was men ervan overtuigd dat THC, het geestverruimende bestanddeel in wiet, op een specifieke en onbekende eiwitreceptor reageren. In 1990 kondigde dr. Lisa Matsuda van het National Institute of Mental Health (NIMH) aan dat zij en haar collega’s met succes zo’n receptor hadden geïdentificeerd en gekloond.
Deze ontwikkeling leidde naar de ontdekking van de CB1-receptor en twee jaar later de ontdekking van anandamide. Dit is een lichaamseigen bestanddeel dat enorm lijkt op THC. In 1993 werd de CB2-receptor ontdekt en zodoende kon Raphael Mechoulam (heb je hem weer) een belangrijk mechanisme blootleggen in ons lichaam: het endocannabinoïden-systeem (ECS).
Dankzij deze aaneenschakeling van ontdekkingen leert de medische wetenschap elke dag meer over dit biologisch berichten-systeem. De voornaamste ontdekking: het ECS speelt een fundamentele rol bij onze gezondheid.
Toen de Verenigde Staten in 1937 de Marihuana Tax Act goedkeurde, werd cannabis daar langzaam maar zeker verboden. En niet alleen daar. Vele landen volgden onder druk van de VS en Verenigde Naties. Dankzij dit verbod werd niet alleen recreatieve wiet aan banden gelegd. Ook medicinaal gebruik werd in de ban gedaan.
Dat veranderde in 1996. Toen namen de kiezers van de Amerikaanse staat Californië Proposition 215 aan. Dit wetsvoorstel op staatsniveau legaliseerde specifiek het gebruik van medicinale cannabis. Een belangrijke stap, zeker omdat wiet op federaal niveau nog steeds verboden was (en is).
Als gevolg van Proposition 215 konden Californiërs toegang krijgen tot legale medicinale wiet van bekende herkomst en kwaliteit.
Met andere woorden: het entourage-effect toont het synergetische effect van alle bestanddelen in wiet. Alle stoffen in de plant zoals cannabinoïden, terpenen en flavonoïden werken met elkaar samen en boosten zo de heilzame effecten.
Deze ontdekking heeft er tevens aan bijgedragen dat Amerikaanse staten en landen wetgeving willen veranderen om onderzoek naar alle onderdelen van de plant mogelijk te maken. Inclusief de jarenlang verguisde stof THC.
LEES OOK:
Charlotte Figi (2006) werd geboren met het syndroom van Dravet; een ernstige vorm van epilepsie. Nadat haar ouders alles hadden geprobeerd, gaven ze hun dochter ten einde raad wietolie met een hoog CBD-gehalte. En dat werkte meteen!
Alle vormen van wiet waren op dat moment nog illegaal in de Amerikaanse staat waar Charlotte en haar ouders wonen. Maar toen het verhaal van Charlotte werd opgepikt door de media, veranderde dat snel. Toen een paar veredelaars voor Charlotte een CBD-rijke wietsoort maakten en dat ‘Charlotte’s Web’ noemden, nam de aandacht verder toe.
Een climax werd bereikt toen de bekende CNN-arts Sanjay Gupta in zijn documentaire ‘Weed’ aandacht besteedde aan het meisje en de wietsoort. Vanaf dat moment ging de ene na de andere Amerikaanse staat zich erin verdiepen en kwam een heuse legalisatiegolf op gang. Daarom staat Charlotte Figi ook wel bekend als ‘het meisje dat de medische cannabiswetten in heel Amerika veranderde’.
Sativex is een op cannabis gebaseerd medicijn tegen symptomen van multiple sclerose. De mondspray met pepermuntsmaak is door het Britse GW Pharmaceuticals ontwikkeld en op de markt gebracht. Sativex geldt als ’s werelds eerste extract van de hele wietplant dat in ruim dertig landen beschikbaar is op recept.
Hoewel het een belangrijke mijlpaal is in de herontdekking van medicinale wiet, is dit laatste punt ook erg controversieel. Want hoewel de maker van Sativex over legale licenties beschikken om een plant te kweken voor medische doeleinden, is diezelfde handeling voor een groot deel van de wereldbevolking strafbaar. Zelfs voor mensen die wél Sativex mogen kopen in de apotheek.
Kortom, we hebben nog een lange weg te gaan.